Włochy

Po Modenie i Parmie dotarliśmy w końcu z powrotem do Bolonii- wiekowej staruszki, która w porównaniu z poprzednimi miastami sprawiła wrażenie rozległej metropolii. Bolonia ze swoim niewielkim lotniskiem, do którego latają tanie linie lotnicze, stanowi częsty punkt odwiedzin polskich turystów, już od czasów Mikołaja Kopernika, którego pobyt upamiętnia tablica na jednym z budynków. Absolutnie nie ma się czemu dziwić, bo po tym mieście z ponad 2000- letnią tradycją można się pewnie włóczyć tygodniami. Problem pojawia się jednak, gdy Bolonia stanowi zaledwie jeden punkt na trasie dłuższej wycieczki.

Jak w tak dużym i historycznym mieście wybrać tak zwany „must-see”, czyli absolutnie koniecznie do zobaczenia miejsca? Choć o gustach się podobno nie dyskutuje, przedstawiamy Wam naszą ściągawkę z pięcioma miejscami, które na nas zrobiły największe wrażenie, a które można obejrzeć w ciagu zaledwie trzygodzinnego spaceru.

U świętego Stefana

Nie możemy napisać, że to schowany boloński klejnot o którym wiedzą tylko nieliczni, bo w bazylice św. Stefana znajdziecie turystów z całego świata. Jednak mimo swojej popularności, to miejsce zdawało nam się być enklawą spokoju w szturmowanym przez turystów mieście.

Może to kwestia tego, że każdy jakoś tak zwalnia na placu św. Stefana i uważnie rozgląda się dokoła, zachwycony jego urokiem, a zmęczeni zwiedzaniem turyści przysiadają przy arkadach, opierając się o kolumny lub chowając w cieniu przed promieniami słońca.

A może skromne blaknące kapliczki, zakamarki, wąskie korytarze i dziedziniec ze studnią przywodzą na myśl maleńkie sielankowe opactwa, pozwalając zapomnieć,że znajdujemy się w centrum zabieganego miasta.

Tu wszystko zdawało się być na miejscu, każdy wzór cegieł, łuk czy kolumna- nawet tłusty kot, który łaskawie pozwalał się głaskać idealnie komponował się z ciepłym odcieniem murów.

Herbowe podwórze

Przechodząc ulicą Via dell’Archiginnasio, koniecznie zerknijcie na podwórko bolońskiego Archiginnasio- niegdyś najważniejszego budynku uniwersyteckiego.

To tu kształcili się legisti, czyli prawnicy i artisti, czyli uczniowie sztuk humanistycznych, uczęszczając na wykłady do audytorium i studiując opasłe księgi w Biblioteca dell’Archiginnasio.

Choć w samej bibliotece Archiginnasio, podobno największej w całej prowincji,nie byliśmy, koniecznie chcieliśmy zerknąć na dziedziniec budynku i przyjrzeć się herbom uczniów i nauczycieli tej znamienitej placówki. Dziedziniec ten otwarty jest dla każdego i jeśli nie zamierzacie wybrać się do dzielnicy uniwerysteckiej, to właśnie tu poczujecie naukowego ducha Bolonii.

Na ścianach można doliczyć się aż 6000 różnych herbów (co czyni je największym ściennym zbiorem herladycznym na świecie), ale nie myślcie, że każdy żak mógł tak po prostu zostawić po sobie ten nietypowy ślad- aby dostąpić tego zaszczytu trzeba było być kimś w rodzaju przewodniczącego grupy, reprezentantem swojego miejsca zamieszkania- oprócz imienia i herbu uwieczniono właśnie „ojczyznę” danego studenta.

Zgubić się na Via Clavature

Uliczka Via Clavature to dla nas esencja włoskiego miasta- sklepiki z regionalnym jedzeniem, klimatyczne knajpki, niewielkie bary, a wszystko to ściśnięte pomiędzy masywnymi renesansowymi budynkami, których historyczność zdaje się przytłaczać przestrzeń.

W Bolonii każdy większy budynek okazuje się być jakimś palazzo, a szyja aż boli od zadzierania głowy i podziwiania ich przepychu.

Wieże i jak się miasto strzeże

Choć w głowie może się zakręcić przy wchodzeniu krętą i wąską klatką schodową, na jakąś bolońską wieżę należy wejść i z góry spojrzeć na rdzawo-biszkoptowe dachy Bolonii.

To właśnie z tej perspektywy najlepiej studiować siatkę miasta, podziwiać kopuły kościołów i rozejrzeć się po całej okolicy. Wszak wieże pełniły w swoim czasie funkcje obronne, w związku z czym są naturalnym punktem widokowym, z którego można dostrzec nawet granice miasta. Ze 180 wieży w Bolonii do dziś pozostało ich niecałe 20, służą np. jako hotele lub zwykłe mieszkania.

Dwie najsłynniejsze- Le due torri, dwie wieże, noszące pięknie brzmiące imiona: Asinelli (ta wyższa) i Gerisenda I(niższa, pochylająca się) stanowią jeden z najbardziej charakterystycznych elementów bolońskiego krajobrazu. Na tą nieprzechylającą się wieżę można się za drobną opłatą wdrapać i z prawie 70 metrów przyglądać się kłębiącym się na Piazza Maggiore grupom turystów.